Op 9 februari 2019 opent de tentoonstelling Early spring met nieuw werk van leden van de Belangenvereniging Zwolse Kunstenaars in de binnenruimtes van Landgoed Anningahof, Hessenweg 9 in Zwolle (met de prachtige beeldentuin – nu alleen de winteropstelling).
Met twee schilderijen doe ik daaraan mee.
De tentoonstelling is open van 8 februari t/m 3 maart, op vrijdag, zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00 uur.
Wees welkom !
Grote Sael van het kunstkabinet ‘Het Vrouwenhuis anno 1690’, het verbeelde huis van Pieter Soury (1645-1695) en Aleijda Wolfsen (1648-1692), 2002-nu. Bijna af (nou ja, nooit af natuurlijk. Tot de dood ons scheidt, zeg maar).
Schaal 1:12. Zoveel mogelijk zelfgemaakt en van ‘waardeloze’ materialen.
Inhoud van deze kamer
Haardpoppen naar het huwelijksportret van Willem II met de 9-jarige Mary Stuart I, door Anthony van Dyck, 1641, Rijksmuseum Amsterdam , gemaakt in 2008.
Bewoner Hendrik Wolfsen uit Zwolle was getuige van de feestelijkheden in Londen.
Tot mijn stomme verbazing bleek er ook echt een dergelijke haardpop van Mary te bestaan ! O.a. in de collectie van Paleis het Loo, een bruikleen van de Geschiedkundige Vereniging Oranje-Nassau
Klavecimbel naar een exemplaar van Johannes Ruckers, Antwerpen 1627, in het Musikinstrumentenmuseum in Berlijn, 2015; deksel naar de deksel met een allegorische voorstelling van stad Amsterdam door Pieter Isaacs, ca. 1604, in het Rijksmuseum, Amsterdam (www.rijksmuseum.nl/nl/collectie/SK-A-4947), maar aangepast aan het stadssilhouet van 17-de eeuws Zwolle en het Zwarte Water op een schilderij door een anonieme schilder, ca. 1665, coll. Stedelijk Museum Zwolle, 2015.
Bewoner Pieter Soury was convooi- en licentmeester voor het Noorderkwartier en moest belastingen heffen op inkomende en uitgaande goederen. Hij woonde dus op een zeer strategisch punt in Zwolle, bij de waterpoort over de Grote Aa en vlakbij het havengebied van het Rodetorenplein dat aan de andere kant van de stadsmuur lag.
Viola da gamba, naar het exemplaar in het Rijksmuseum en gebaseerd op het schilderij van Jan … , 2016. (Balsa)hout en draad, acrylverf.
Kaarsenkroon : gemaakt van goudgespoten kralen, papier en opbinddraad, en kaarsvet met een lontje, 2015.
Meubels : zeskantig theetafeltje : aankoop 2006. Stoelen en taboeretten : met zeeblauwe zijde en franje bekleed, 2009, 2014, 2018. Spiegel (niet te zien), 2014. Kruispootkabinet (niet te zien) : Euromini, nieuw onderstel, eiken gelakt, 2008.
Delfts blauw: vazen op de schouw, 2017, en een spoelkom voor de theekopjes op de theetafel, 2014.
Schilderijen naar het werk van stadgenoot Gerard ter Borch junior en Gesina ter Borch, ca. 1663, coll. National Gallery, Londen en Cleveland Museum of Art : portretten man en vrouw, olieverf op paneel, 2014. Lijst : hout, houtlijm en goudverf.
Schoorsteenstuk naar het 17de-eeuwse bloemstilleven boven de schouw in de regentenkamer van het Vrouwenhuis, Zwolle, 2006-2008
Plafondschildering van ‘De vlietende Tijd’, omringd door genieen en putti, naar een ontwerp in rood krijt door de Zwolse schilder Hendrik ten Oever, 1686, coll. St. Allemaal Zwolle / vm. Stedelijk Museum Zwolle, 2008. De Jeruzalemsveren eromheen naar de 17-de eeuwse resten die gevonden werden op de zolder van het Vrouwenhuis
Geschilderd behang met italianiserend landschap naar die door Nicolaas Piemont in het poppenhuis van Petronella Oortman, ca. 1690, Rijksmuseum, Amsterdam maar aangepast aan het landschap op de beschilderde deur in de regentenkamer van het Vrouwenhuis, olieverf op doek, 2006-2008. Een ‘Somer voor het oogh !’ Wel zonder die dode Oostvaardersplassenboom…
Het hele kunstkabinet is te zien in museum het Vrouwenhuis, Voorstraat 46 in Zwolle.
Meer details en hun voorbeelden zijn te zien in de onvolprezen Rijksstudio van het Rijksmuseum.
Selfportrait with Rembrandt, 2017
This is not my face as you see it but my face in the mirror as only I see it, a few times a day.
I gaze into the mirror and see an older woman, frowning, in her working clothes, painting and I paint that relentlessly – which shocks people. In fabulous Facebook times.
My old friend Rembrandt who painted himself at almost the same age in his time, in the background, became smaller and smaller. For once, it is Saskia and Rembrandt, not Rembrandt and Saskia.
Op zoek naar nieuwe beelden.
Beetje spelen, beetje schuiven… een schilderij en een tekening over een foto…
Is het wat of is het niks ?
Het gaat om de eerste herkenning, de erkenning van het beeld. Dat gaat intuitief.
nieuw ?
Daarna begint het echte werk.